जरी मी शहरातल्या शाळेत शिकत असलो तरी, प्रत्येक मोठ्या सुट्टीला मला एकाच गोष्टीची ओघ लागली असते आणि ती म्हणजे माझ्या गावाची, आजीच्या गावा ला जाण्याची.
अशी निष्ठावंत गाव, स्वच्छ गाव - एक स्वप्न, एक आदर्श, आणि एक वातावरणातलं साकारात्मक सुरूप.
गावातील लोक आनंदी, प्रेमळ आणि मदत करून राहणारे आहेत. येथील सणाबाबत तर विचारूच नका. सण असला की गावातली सर्व लोक एकत्र येतात आणि तो अगदी गुण्या गोविंदाने आणि खूप उत्साहात साजरा करतात. इथे कोणता ही जातीभेद, धर्मभेद केला जात नाही. प्रत्येक जण एकमेकाच्या मदती साठी नेहमी तत्पर अस्तात. त्यामुळे प्रत्येक सणाला खूप धमाल येते. माझ्या वाट्याला दिवाळी, गावाची जत्रा, देवीची पालखी हे दरवर्षी येतात. आणि प्रत्येक वेळी मला आधी पेक्षा जास्त मज्या येते.
जगातल्या सर्वात मोठ्या लोकशाही राष्ट्राच्या रूपाने आपली एक वेगळी ओळख आहेच.
पुढील वेळेच्या माझ्या टिप्पणी साठी माझे नाव, ईमेल आणि संकेतस्थळ ह्या ब्राउझरमध्ये जतन करा.
मित्रमैत्रिणींनो , आज आपण माझे गाव या विषयावर निबंध बघणार आहोत .
गावात स्वच्छतेचं महत्त्व जनांनी समजून घेतलं, आणि त्यास अपनंद केलं.
पहिलं स्वच्छतेचं संकेत: पाऊसाळा आल्यानंतर, जणांनी माझं गाव अद्ययावत एक नवीन रूपांतर केलं.
माझे गाव हिमालयाच्या पायथ्याशी वसलेले आहे. माझे गाव म्हणजे एक छोटासा ग्रामीण समुदाय आहे. शांतता आणि प्रेमाचे व माणुसकीचे ठिकाण आहे, जेथे शहरी जीवनाची घाई आणि गजबज अजिबात नाही .
येथं स्वच्छता हीच विकसतं, येथं स्वच्छ गाव आहे!
संस्कृती, भाषा, आचार, विचार, पोशाख, जात, धर्म, वंश, परंपरा नैसर्गिक साधनसंपत्तीच्या विविधेतून साकारलेली “फक्त भारतीय” असल्याच्या उदात्त भावनेतून दृगोचर झालेली “विविधेतून एकता” संपूर्ण जगामध्ये अवर्णीय ठरते.
गावातील लोक धार्मिक असून युवकांपासून ते जेष्ठापर्यंत सर्व लोक धार्मिक कार्यात सहभागी होतात. गाव धार्मिक असल्याने गावामध्ये काही ना काही धार्मिक कार्यक्रम सारखे चालू असतात.
स्वच्छतेचं नाटक आयोजित, प्लास्टिक विरुद्ध जागरूकता कार्यक्रमे साधण्यातलं गावातलं उदार समर्थन.
भारताला कृषिप्रधान check here देश म्हणूनही ओळखले जाते. गावातील लोक शहरातील लोकांच्या तुलनेत साधारण आणि चिंतामुक्त जीवन व्यतीत करतात. कोणी तरी म्हटले आहे की भारताला जर ओळखायचे असेल तर गावांमध्ये जाऊन पहा. गावांमध्ये अजुनही आपली संस्कृती जिवंत आहे.